Władza ustawodawcza i wykonawcza- najważniejsze informacje

https://drive.google.com/file/d/0B4NmgXV6ZkfPTEQxencxWnZEMzg/view?usp=sharing

Rotmistrz Pilecki - Bohater Niezwyciężony

Z pozoru może wydawać się, iż Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Krupem nie skrywa wyjątkowych tajemnic czy szczególnie znanych eksponatów. Jednakże w tej małej, urokliwej świątyni, skupiającej obecnie ludzi wyznania katolickiego, możemy podziwiać niezwykłe obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz Św. Antoniego. Wyszły one spod pędzla nietuzinkowego, wszechstronnie uzdolnionego człowieka-  rotmistrza Witolda Pileckiego, którego życiorys, bez wątpienia, mógłby być znakomitym scenariuszem filmu akcji.

Niezaprzeczalnie zapisał się w kartach polskiej historii jako jeden z najodważniejszych ludzi II wojny światowej. On pierwszy ukazał okrucieństwo Holocaustu, dobrowolnie przedostając się do Auschwitz Birkenau. Także w późniejszych latach  walczył  z czerwonym totalitaryzmem. Ofiarną walkę o wolność przypłacił nie tylko niemożnością spędzania szczęśliwych chwil u boku rodziny , ale i życiem.

Niemniej jednak jego postawa nie mogła być odmienna. Rodzice od najmłodszych lat wpajali mu wartości patriotyczne i religijne. Jego ojciec czynnie uczestniczył w powstaniu styczniowym, przeto w domu rodzinnym często były poruszane kwestie narodowo- wyzwoleńcze. Julian Pilecki pragnął, aby jego dzieci nie straciły ducha i tożsamości narodowej, mimo tak napiętych i niebezpiecznych czasów (zabory, narastająca rusyfikacja i wybuch I wojny światowej). Dzięki tym pieczołowitościom, Witold wyrósł na inteligentnego, wrażliwego i miłującego swoją ojczyznę oraz wiarę człowieka, który także stawiał sobie za cel troskę o los innych ludzi.

Swoich poczynań nie ograniczył wyłącznie do pilotowania gospodarstwa i opieki nad rodziną. Jako obywatel ziemski i osoba bardzo religijna działał na rzecz ogółu, starając się zachęcić do podobnych kroków przyjaciół czy sąsiadów (podobnie jak święty Antoni, którego Stwórca obdarował wielkim i chwalebnym przywilejem wspomagania ludzi). Dodatkowo zajmował się opieką społeczną, a także był prezesem założonego przez siebie kółka rolniczego i mleczarni.

Bycie bohaterem nie ogranicza się tylko do walki na froncie w słusznej sprawie oraz do heroicznych czynów. Każdy człowiek, który jest pobożny, wspiera bliźniego lub jest autorytetem dla swoich dzieci, poprzez przekazywanie im wiedzy i najistotniejszych wartości zasługuje na to miano. Co niebywałe, postać Pileckiego łączy te dwie cechy, czyniąc go nieszablonowym i godnym naśladowania.

Witold wraz z żoną Marią tworzyli szczęśliwą rodzinę w majątku Sukurcze. Wszelako wolne chwile spędzał on z najbliższymi, gdyż zdawał sobie sprawę, że nie będzie miał ich zbyt wiele. Starał się więc wszczepić swoim dzieciom cechy wyniesione wcześniej ze swojego domu rodzinnego, takie jak: prawdomówność, obowiązkowość, religijność, tudzież przygotowywał je do życia od praktycznej strony. Codziennie po przebudzeniu musiały samodzielnie wykonywać poranne czynności. Po ich realizacji jedno z nich składało meldunek: „Kochany tatusiu, melduję, że wszystko jest w porządku". Jedynie wtedy mogli przystąpić do śniadania.

Ponadto troskliwy ojciec dbał również o to, aby syn Andrzej pokochał konie i ułańskie tradycje. Dlatego towarzyszył on umundurowanemu ojcu podczas zawodów konnych, przysposabiając sobie wiedzę z historii polskiej jazdy. Oprócz tego Pilecki uczył swoje dzieci zdań w języku obcym, by później pociechy mogły pochwalić się zachwyconej matce zdobytą wiedzą. Te zabiegi miały przygotować najmłodszych do godnego życia i przetrwania w trudnej rzeczywistości. Świadomość, że może go w pewnym momencie zabraknąć, uwarunkowała jego charakter oraz sposób wychowania czy postępowania względem latorośli.

„Starałem się żyć tak, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć, niż lękać”. To stwierdzenie sformułowane przez Pileckiego explicite unaocznia postawę życiową, przymioty ducha i wartości kultywowane przez „Ochotnika z Auschwitz”. Był niewątpliwie człowiekiem podążającym drogą Chrystusową. Mimo iż nie brał pod uwagę męczennictwa czy cierpiętnictwa, poświęcił swoje życie, ażeby admirować bliźnich. Dał przede wszystkim dowód najwyższej miłości- podobnie jak Jezus Chrystus. Dlatego jego postawa bezsprzecznie ociera się o wymiar świętości.      

           

Bibliografia:

·

Adamski Józef, Nasz rodak – rotmistrz Witold Pilecki, www.polesie.org, 2 marca 2016r.

Oficjalna strona internetowa IPN o rtm. Witoldzie Pileckim: www.pilecki.ipn.gov.pl (Życie obywatelskie)

Płużański Tadeusz, Rotmistrz Pilecki i jego oprawcy, Wyd. Fronda, Warszawa 2015, str. 5

Patricelli Marco, Ochotnik. O Rotmistrzu Witoldzie Pileckim, Wyd. Literackie, 2011, str. 23- 25

Nowenna do świętego Antoniego, www.parafia.syrynia.pl

Patricelli Marco, Ochotnik. O Rotmistrzu Witoldzie Pileckim, Wyd. Literackie, 2011, str. 47

Nowik Mariusz, Skatowali go, a on siedział spokojnie. Andrzej Pilecki wspomina ojca, www.dziennik.pl, 21 czerwca 2013r.

Zawadzki Adam, Pilecki to żołnierz i prawy rycerz, który kochał Polskę. 68. rocznica śmierci rotmistrza, www.tvp.info, 25 maja 2016r.

Patricelli Marco, Ochotnik. O Rotmistrzu Witoldzie Pileckim, Wyd. Literackie, 2011, str. 53

Bartłomiej Kuraś, Witold Pilecki – w Auschwitzu z własnej woli, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 22 kwietnia 2013r.

Kazimierczak Łukasz, Święte bohaterstwo, Przewodnik katolicki, www.opoka.org.pl

Porównaj relacje pomiędzy konstytucyjnymi organami władzy wykonawczej i ustawodawczej w systemie parlamentarnym i prezydenckim.

                 Nie ulega wątpliwości, iż systemy rządów odgrywają fundamentalną rolę w państwach. Ich zadaniem jest określanie struktur organizacyjnych najwyższych organów władzy państwowej oraz zachodzących miedzy nimi relacji. Wyróżniamy 4  rodzaje systemów rządów: parlamentarny, prezydencki, mieszany oraz komitetowy. W mojej pracy skupię się przede wszystkim na relacjach pomiędzy konstytucyjnymi organami władzy wykonawczej i ustawodawczej w systemie parlamentarnym oraz prezydenckim. Przedstawię ogólne cechy obu systemów, nakreślę kompetencje poszczególnych organów władzy wykonawczej i ustawodawczej (na przykładzie Polski- system parlamentarno- gabinetowy oraz USA), a także dokonam ich komparacji.

            Istota systemu parlamentarnego zawiera się w kształcie relacji parlamentu i rządu. Funkcjonuje na bazie podwójnej egzekutywy, czyli rozgraniczeniu funkcji głowy państwa od zadań szefa rządu. Jest tym samym systemem przeciwstawnym do prezydenckiego typu państwa. Głowa państwa w systemie parlamentarnym jest niejako w cieniu- posiada jedynie funkcje reprezentacyjne, uczestniczy w formalnych procedurach, takich jak zarządzanie wyborów. Ponadto nie ponosi odpowiedzialności politycznej. Szef rządu lub odpowiedni minister bierze ją na siebie poprzez instytucję kontrasygnaty (podpis pod wydawanymi przez głowę państwa aktami prawnymi – w Polsce przysługuje wyłącznie premierowi). Prezydent także powołuje szefa rządu i na jego wniosek ministrów, posiada prawo weta (możliwość odrzucenia przez parlament – w Polsce większością kwalifikowaną 3/5) oraz prawo do inicjatywy ustawodawczej. Ważnym jest to, iż może również rozwiązać parlament. Pierwszym warunkiem jest nieprzedstawienie głowie państwa ustawy budżetowej w ciągu 4 miesięcy od przedłożenia jej Sejmowi (ma 14 dni na zarządzenie skrócenia kadencji Sejmu). Natomiast drugą przesłanką jest nieudzielenie parlamentowi wotum zaufania w trybie określonym w ustawie (prezydent RP skraca kadencję Sejmu i zarządza wybory). Oprócz tego rząd może zwrócić się do głowy państwa z wnioskiem o rozwiązanie parlamentu i natychmiastowe zarządzenie przedterminowych wyborów.

W systemie parlamentarnym władza ustawodawcza należy, jak sama nazwa mówi, do parlamentu (przewaga i ingerencja w bieżącą politykę rządu). W Polsce oddziałuje bezpośrednio na egzekutywę poprzez instrumenty tj. wotum zaufania i wotum nieufności, a także interpelacje oraz zapytania poselskie. Te dwie ostatnie są zaliczane przez niektórych do funkcji kontrolnej Sejmu. Dotyczą one możliwości uzyskania informacji od ministrów przez posłów. Ministrowie muszą udzielić ich w czasie 21 dni.  Zasadniczą różnicą między nimi jest jednak fakt, iż w interpelacji przewidziana jest debata, a zapytaniu poselskim- nie.  To świadczy o tym, że rząd ponosi odpowiedzialność polityczną przed parlamentem. Ponadto parlament może także debatować nad polityką rządu i powoływać komisje poselskie (stałe i nadzwyczajne) do zbadania budzących wątpliwości działań Rady Ministrów. Między parlamentem a rządem istnieje  system powiązań organizacyjnych, funkcjonalnych i personalnych (ministrowie mogą być i często są deputowanymi), co oznacza brak separacji władzy ustawodawczej i wykonawczej.

            Inaczej jest w systemie prezydenckim, w którym legislatywa ma całkowitą autonomię w zakresie stanowienia prawa (pozbawiona jest uprawnień wykonawczych, oprócz uchwalania budżetu). Natomiast prezydent, będący jednocześnie szefem rządu, posiada całkowitą władzę wykonawczą, ale nie posiada narzędzi ustawodawczych. Może jedynie realizować to prawo w Kongresie, wygłaszając orędzie (zawarte są w nim propozycje zmian). Podobnie jak w systemie parlamentarnym, nie jest możliwe łączenie miejsc w Kongresie i parlamencie (w Polsce stanowisk w Sejmie i Senacie). Prezydent nie może rozwiązać parlamentu, a jednocześnie parlament nie może obalić rządu. Ponadto szef rządu nie ponosi odpowiedzialności politycznej przed parlamentem, tylko odpowiedzialność konstytucyjną (rodzaj odpowiedzialności prawnej dotyczący osób, które są najwyższymi urzędnikami państwowymi, ponoszonej za łamanie obowiązującego prawa). Niemniej jednak prezydent posiada kontrolę nad ministrami-  może podjąć decyzję o ich odwołaniu, co świadczy o jego całkowitej kontroli nad rządem. Prezydent ma także prawo weta wobec ustaw Kongresu, ale legislatywa może odrzucić go większością kwalifikowaną 2/3. Ważnymi cechami systemu prezydenckiego jest funkcjonowanie rządu niezależnie od większości parlamentarnej oraz zasada wzajemnej niezależności w działaniu organów: ani prezydent ani rząd nie mogą skrócić kadencji parlamentu, ani go rozwiązać.

Do kompetencji parlamentu USA względem władzy wykonawczej należy ratyfikacja zawartych przez prezydenta umów międzynarodowych, zatwierdzanie wyznaczonych przez szefa rządu wyższych urzędników państwowych, orzekanie o zasadności impeachmentu (sądzenie wysokich urzędników za naruszanie ustaw lub konstytucji) oraz wybieranie wiceprezydenta, gdy kandydaci nie zdobyli większości głosów elektorskich.

            Jak widać, przedstawione powyżej systemy rządów różnią się od siebie pod wieloma względami m.in. w kwestii rozdziału bądź łączenia funkcji głowy państwa i szefa rządu czy oddziaływania legislatywy na egzekutywę. Moim zdaniem, system parlamentarny (w Polsce jego odmiana- parlamentarno-  gabinetowy) daje większe możliwości współpracy między poszczególnymi organami władzy. Zarówno prezydent, Rada Ministrów, jak i Sejm oraz Senat mają decydujący wpływ na losy państwa, przez co możliwa jest wzajemna kontrola i wspólne wprowadzanie ewentualnych zmian. Oczywiście, każdy system ma swoje wady i zalety, ale według mnie, system parlamentarny jest lepszym rozwiązaniem.